…மக்கா வெற்றி கொள்ளப்பட்ட நாளில், நபி (ஸல்) அவர்கள் நான்கு ஆண்களையும் இரண்டு பெண்களையும் தவிர்த்து மற்ற அனைவருக்கும் அபயம் அளித்தார்கள். மேலும் அவர்களின் பெயர்களையும் குறிப்பிட்டார்கள். – இப்னு அபீ ஸர்ஹ் பற்றி குறிப்பிட்டபோது – ஹதீஸைச் சொன்னார்கள்.
நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: “இப்னு அபீ ஸர்ஹ் விஷயத்தில், அவர் உஸ்மான் இப்னு அஃப்பான் (ரலி) அவர்களிடம் ஒளிந்து கொண்டார். நபி (ஸல்) அவர்கள் மக்களுக்குப் பைஅத் செய்ய அழைத்தபோது, உஸ்மான் (ரலி) அவர்கள் அவரை அழைத்து வந்து நபி (ஸல்) அவர்களிடம் நிறுத்தினார். அப்போது அவர், ‘யா நபி (ஸல்) அவர்களே! அப்துல்லாஹ்வுக்குப் பைஅத் செய்யுங்கள்’ என்று கூறினார். நபி (ஸல்) அவர்கள் தலையை உயர்த்தி அவரைப் பார்த்தார்கள். மூன்று முறையும் பைஅத் செய்ய மறுத்தார்கள். மூன்று முறைக்குப்பிறகு பைஅத் செய்தார்கள்.
பிறகு தங்கள் தோழர்களை நோக்கி, “நான் இவருக்குப் பைஅத் செய்ய என் கையைத் தடுத்தபோது, இவரைப் பிடித்துக் கொல்ல ஒரு புத்திசாலி மனிதர் கூட உங்களில் இல்லையா?” என்று கேட்டார்கள். அதற்கு அவர்கள், “யா ரசூலல்லாஹ்! உங்கள் மனதில் என்ன இருந்தது என்று எங்களுக்கு எப்படித் தெரியும்? உங்கள் கண்ணால் எங்களுக்குச் சைகை செய்திருக்கக்கூடாதா?” என்று கேட்டனர். அதற்கு நபி (ஸல்) அவர்கள், “ஒரு நபிக்கு கண்களால் சைகை செய்யும் துரோகம் இருக்கக் கூடாது” என்று கூறினார்கள்.
(அபூதாவூத்: 2683)بَابُ قَتْلِ الْأَسِيرِ وَلَا يُعْرَضُ عَلَيْهِ الْإِسْلَامُ
حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ أَبِي شَيْبَةَ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ الْمُفَضَّلِ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَسْبَاطُ بْنُ نَصْرٍ، قَالَ: زَعَمَ السُّدِّيُّ، عَنْ مُصْعَبِ بْنِ سَعْدٍ، عَنْ سَعْدٍ، قَالَ:
لَمَّا كَانَ يَوْمُ فَتْحِ مَكَّةَ أَمَّنَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ النَّاسَ إِلَّا أَرْبَعَةَ نَفَرٍ وَامْرَأَتَيْنِ وَسَمَّاهُمْ. – وَابْنُ أَبِي سَرْحٍ، فَذَكَرَ الْحَدِيثَ – قَالَ: وَأَمَّا ابْنُ أَبِي سَرْحٍ فَإِنَّهُ اخْتَبَأَ عِنْدَ عُثْمَانَ بْنِ عَفَّانَ، فَلَمَّا دَعَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ النَّاسَ إِلَى الْبَيْعَةِ جَاءَ بِهِ حَتَّى أَوْقَفَهُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: يَا نَبِيَّ اللَّهِ بَايِعْ عَبْدَ اللَّهِ، فَرَفَعَ رَأْسَهُ فَنَظَرَ إِلَيْهِ ثَلَاثًا كُلُّ ذَلِكَ يَأْبَى فَبَايَعَهُ بَعْدَ ثَلَاثٍ، ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَى أَصْحَابِهِ فَقَالَ: «أَمَا كَانَ فِيكُمْ رَجُلٌ رَشِيدٌ يَقُومُ إِلَى هَذَا حَيْثُ رَآنِي كَفَفْتُ يَدِي عَنْ بَيْعَتِهِ فَيَقْتُلُهُ؟» فَقَالُوا: مَا نَدْرِي يَا رَسُولَ اللَّهِ، مَا فِي نَفْسِكَ أَلَا أَوْمَأْتَ إِلَيْنَا بِعَيْنِكَ. قَالَ: «إِنَّهُ لَا يَنْبَغِي لِنَبِيٍّ أَنْ تَكُونَ لَهُ خَائِنَةُ الْأَعْيُنِ»
قَالَ أَبُو دَاوُدَ: «كَانَ عَبْدُ اللَّهِ أَخَا عُثْمَانَ مِنَ الرِّضَاعَةِ، وَكَانَ الْوَلِيدُ بْنُ عُقْبَةَ أَخَا عُثْمَانَ لِأُمِّهِ، وَضَرَبَهُ عُثْمَانُ الْحَدَّ إِذْ شَرِبَ الْخَمْرَ»
Abu-Dawood-Tamil-.
Abu-Dawood-TamilMisc-.
Abu-Dawood-Shamila-2683.
Abu-Dawood-Alamiah-.
Abu-Dawood-JawamiulKalim-.
சமீப விமர்சனங்கள்