Category: இலல்-இப்னு அபீ ஹாத்திம்

Al-ilal-li ibn abi hatim

Alilal-Ibn-Abi-Hatim-488

ஹதீஸின் தரம்: விபரம் கீழே

488.


مَنْ حَافَظَ عَلَى ثِنْتَيْ عَشْرَةَ رَكْعَةً فِي يَوْمٍ وَلَيْلَةٍ، بُنِيَ لَهُ بَيْتٌ فِي الجَنَّةِ

فَقَالَ أَبِي: لِهَذَا الْحَدِيثِ عِلَّة؛ رَوَاهُ ابنُ لَهِيعَة ، عَنْ سُلَيمان بْنِ مُوسَى، عَنْ مَكْحول، عَنْ مَوْلًى لِعَنبَسَة بْنِ أَبِي سُفْيان، عَنْ عَنبَسَة، عَنْ أُمِّ حَبِيبَةَ، عن النبيِّ (ص) .
قَالَ أَبِي: هَذَا دليلٌ أنَّ مَكْحُولً لَمْ يَلْقَ عَنبَسَةَ ، وَقَدْ أفسَدَهُ روايةُ ابنِ لَهِيعَة . قلتُ لأَبِي: لِمَ حَكَمْتَ بِرِوَايَةِ ابْنِ لَهِيعَة، وقد عرفتَ ابنَ لَهِيعَة وكثرةَ أوهامِه؟ قال أبي: فِي رِوَايَةِ ابْنِ لَهِيعَة زيادةُ رجل، ولو كان نُقصانَ رجلٍ، كَانَ أسهلَ عَلَى ابْنِ لَهِيعَة حِفْظُهُ


Alilal-Ibn-Abi-Hatim-759

ஹதீஸின் தரம்: விபரம் கீழே

759. அப்துர்ரஹ்மான் பின் முஹம்மத் (இப்னு அபூஹாதிம்) கூறுகிறார்:

ரவ்ஹு பின் உபாதா அவர்கள், ஹம்மாத் பின் ஸலமா —> முஹம்மது பின் அம்ர் —> அபூஸலமா —> அபூஹுரைரா (ரலி) —> நபி (ஸல்) என்ற அறிவிப்பாளர்தொடரில் அறிவிக்கும் “உங்களில் ஒருவர் (நோன்பு வைக்க ஸஹர் உணவு உண்ணும் போது) தமது கையில் உணவுத் தட்டு வைத்திருக்கும் நிலையில் தொழுகை அறிவிப்பை செவியுற்றால் அதிலிருந்து தமது தேவைக்கேற்ப உண்டு முடிக்கும்வரை பாத்திரத்தை கீழே வைக்க வேண்டாம்” என்ற செய்தி பற்றியும்,

ஹம்மாத் பின் ஸலமா —> அம்மார் பின் அபூஅம்மார் —> அபூஹுரைரா (ரலி) —> நபி (ஸல்) என்ற அறிவிப்பாளர்தொடரில் மேற்கண்ட செய்தியுடன் “தொழுகை அறிவிப்பாளர் ஃபஜ்ர் உதயமாகும் போது பாங்கு கூறுவார்” என்று அறிவிக்கும் செய்தி பற்றியும் எனது தந்தை அபூஹாதிம் அவர்களிடம் கேட்டேன்.

அதற்கவர்கள், “இந்த இரண்டு செய்திகளும் சரியானவை அல்ல; அம்மார் பின் அபூஅம்மார் அறிவிக்கும் செய்தி அபூஹுரைரா (ரலி) அவர்களின் கூற்று என்பதே உண்மையாகும். அம்மார் பலமானவர் ஆவார். (முஹம்மது பின் அம்ர் இடம்பெறும்) மற்றொரு செய்தி சரியானதல்ல” என்று பதிலளித்தார்கள்.

 


إِذا سمِع أحدُكُمُ النِّداء ، والإِناءُ على يدِهِ فلا يضعهُ حتّى يقضِي حاجتهُ مِنهُ.

قُلتُ لأبِي : وروى روحٌ أيضًا عن حمّادٍ ، عن عمّارِ بنِ أبِي عمّارٍ ، عن أبِي هُريرة ، عنِ النّبِيِّ صلى الله عليه وسلم مِثلهُ ، وزاد فِيهِ : وكان المُؤذِّنُ يُؤذِّنُ إِذا بزغ الفجرُ.
قال أبِي : هذينِ الحدِيثينِ ليسا بِصحِيحينِ : أمّا حدِيثُ عمار ، فعن أبِي هُريرة موقُوفٌ وعمّارٌ ثِقةٌ. والحدِيثُ الآخرُ ليس بِصحِيحٍ.


Alilal-Ibn-Abi-Hatim-13

ஹதீஸின் தரம்: விபரம் கீழே

13.


فأمّا سعِيد بن أبِي عرُوبة ، فإنه يقُولُ : عن قتادة ، عن القاسم بن عوف ، عن زيدٍ ، عنِ النّبِيِّ صلى الله عليه وسلم.

وشعبة ، يقُولُ : عن قتادة ، عن النضر بن أنسٍ ، عن زيدِ بنِ أرقم ، عنِ النّبِيِّ صلى الله عليه وسلم.

وحديث عَبد العزِيزِ بن صُهَيب ، عن أنس : أشبه عِندِي.

قلتُ : فحديثُ إسماعيل بن مُسلِمٍ ، يزيد فِيهِ : الرِّجسُ النجسُ ؟

قال : وإسماعيل ضعيفٌ ، فأرى أن يُقال : الرجسُ النجسُ الخبيثُ المخبّثُ الشيطانُ الرجيم ، فإنّ هذا دعاءٌ.


Alilal-Ibn-Abi-Hatim-345

ஹதீஸின் தரம்: விபரம் கீழே

345.


رُبّ صائِمٍ حظُّهُ مِن صِيامِهِ الجُوعُ ، ورُبّ قائِمٍ حظُّهُ مِن قِيامِهِ السّهرُ.

قُلتُ لأبِي : فمُعاوِيةُ هذا من هُو ؟
قال : لاَ يُدرى ، غير أنَّ الحدِيث بِهذا الإِسنادِ مُنكرٌ.


Alilal-Ibn-Abi-Hatim-2211

ஹதீஸின் தரம்: விபரம் கீழே

2211. இப்னு அபூஹாதிம் அவர்கள் கூறுகிறார்:

நான், எனது தந்தை அபூஹாதிம் அர்ராஸீ அவர்களிடம், இப்னு உயைனா அவர்கள் அப்துல்லாஹ் பின் அபூநஜீஹ் —> அப்துல்லாஹ் பின் ஆமிர் —> அப்துல்லாஹ் பின் அம்ர் (ரலி) என்ற அறிவிப்பாளர்தொடரில்,

“நம்மில் சிறியவருக்கு இரக்கம் காட்டாதோரும், பெரியவருக்கு செய்ய வேண்டிய மரியாதையை அறியாதோரும் நம்மைச் சார்ந்தவர்கள் இல்லை”

என்று நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறியதாக அறிவிக்கும் செய்தி பற்றி கேட்டேன். அதற்கு என் தந்தை அப்துல்லாஹ் பின் அபூநஜீஹ் —> உபைதுல்லாஹ் பின் ஆமிர் —> அப்துல்லாஹ் பின் அம்ர் (ரலி) —> நபி (ஸல்) என்று வந்திருப்பதே சரியானதாகும்-(அப்துல்லாஹ் பின் ஆமிர் என்று கூறியிருப்பது தவறாகும்) என்று கூறினார்.


مَن لَم يَرحَم صَغِيرَنا وَيَعرِف حَقَّ كَبِيرِنا فَلَيسَ مِنّا

قالَ أَبِي : الصَّحِيحُ ابنُ أَبِي نَجِيحٍ ، عَن عُبَيدِ اللهِ بنِ عامِرٍ ، عَن عَبدِ اللهِ بنِ عَمرٍو ، عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم.


Alilal-Ibn-Abi-Hatim-1999

ஹதீஸின் தரம்: விபரம் கீழே

1999.


فِي كَفّارَةِ المَجلِسِ : سُبحانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمدِكَ.

وَرَواهُ يُونُسَ بنِ مُحَمَّدٍ ، عَن مُصعَبِ بنِ حَيّانَ ، عَن مُقاتِلِ بنِ حَيّانَ ، عَنِ الرَّبِيعِ بنِ أَنَسٍ ، عَن أَبِي العالِيَةِ ، عَن رافِعِ بنِ خَدِيجٍ ، عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم.
قالَ أَبُو مُحَمَّدٍ : وَرَواهُ مَنصُورٌ ، عَن فُضَيلِ بنِ عَمرٍو ، عَن زِيادِ بنِ حُصَينٍ ، عَن أَبِي العالِيَةِ ، عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم ، مُرسَلاً.
قالَ أَبِي : حَدِيث مَنصُور أشبه ، لأن حَدِيث أَبِي هاشم رَواهُ حجاج بن دينار ، عَن أَبِي هاشم ، وحجاج ليس بالقوي ، وفي حديث الربيع بن أنس دونه مصعب بن حيان ، عَن مُقاتِل بن حيان.
قالَ أَبُو زُرعَةَ : حَدِيث مَنصُور أشبه ، لأن الثَّورِيّ رَواهُ وهو أحفظهم.


Alilal-Ibn-Abi-Hatim-1297

ஹதீஸின் தரம்: விபரம் கீழே

1297.


أبغضُ الحلالِ إِلى اللهِ الطّلاقُ.

ورواهُ أيضًا مُحمّدُ بنُ خالِدٍ الوهبِيُّ ، عن مُعرِّفِ بنِ واصِلٍ ، عن مُحارِبِ بنِ دِثارٍ ، عن عَبدِ اللهِ بنِ عُمر ، عنِ النّبِيِّ صلى الله عليه وسلم ، مِثلهُ.
قال أبِي : إِنّما هُو مُحارِبٌ ، عنِ النّبِيِّ صلى الله عليه وسلم مُرسلاً.


Alilal-Ibn-Abi-Hatim-1135

ஹதீஸின் தரம்: விபரம் கீழே

1135.


تلقّتِ الملائِكةُ رُوح رجُلٍ مِمّن كان قبلكُم ، فقال : كُنت تعملُ مِن الخيرِ شيئًا ؟ قال : لاَ ، تذكُرُ ، قال : كُنتُ أُدايِنُ النّاس.

قال أبِي : أمّا مِن حدِيثِ منصُورٍ ، فموقُوفٌ أشبهُ ، والحدِيثُ فِي الأصلِ مرفُوعٌ.


Alilal-Ibn-Abi-Hatim-1736

ஹதீஸின் தரம்: விபரம் கீழே

1736.


كان النّبِيُّ صلى الله عليه وسلم ، إِذا نزل عليهِ الوحيُ سُمِع مِنهُ دوِيٌّ كدوِي النّحلِ ، فأُنزِل عليهِ يومًا ، فمكثنا ساعةً ، فاستقبل القِبلة ورفع يديهِ ، فقال : اللّهُمّ زِدنا ولا تنقُصنا ، وأكرِمنا ولا تُهِنّا ، وأعطِنا ولا تحرِمنا ، وآثِرنا ولا تُؤثِر علينا ، وأرضِنا وارض عنّا ، ثُّم قال : لقد أُنزِل عليّ عشرُ آياتٍ من أقامهُنّ دخل الجنّة ، ثُمّ قرأ : {قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ} حتّى ختم عشر آياتٍ.

قال أبِي : روى عبدُ الرّزّاقِ هذا الحدِيث مرّةً أُخرى ، فقال : عن يُونُس بنِ سُليمٍ ، عن يُونُس بنِ يزِيد ، ويُونُسُ بنُ سُليمٍ لاَ أعرِفُهُ ، ولا يُعرفُ هذا الحدِيثُ مِن حدِيثِ الزُّهرِيِّ.


Next Page » « Previous Page