பாடம் : 9 அநியாயத்திற்கு (ஆதரவாக) சாட்சி சொல்லக் கூடாது.
நுஃமான் இப்னு பஷீர்(ரலி) அறிவித்தார்.
என் தாயார் என் தந்தையிடம் அவரின் செல்வத்திலிருந்து எனக்கு சிறிது அன்பளிப்பு வழங்கும்படி கேட்டார்கள். பிறகு, அவருக்கு (இதுவரை கொடுக்காமலிருந்து விட்டோமே என்ற வருத்தம் மனதில்) தோன்றி எனக்கு அன்பளிப்புச் செய்தார். என் தாயார், ‘நீ நபி(ஸல்) அவர்களை சாட்சியாக்காதவரை நான் திருப்தி கொள்ள மாட்டேன்’ என்று கூறினார்கள்.
எனவே, என் தந்தை நான் சிறுவனாயிருந்ததால் என் கையைப் பிடித்து இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்களிடம் என்னை அழைத்துச் சென்று, ‘இவனுடைய தாயாரான (அம்ர்) பின்த்து ரவாஹா இவனுக்கு சிறிது அன்பளிப்புத் தரும்படி என்னிடம் கேட்டாள்’ என்று கூறினார். நபி(ஸல்) அவர்கள், ‘இவனைத் தவிர வேறு குழந்தை ஏதும் உங்களுக்கு உண்டா?’ என்று கேட்டார்கள். என் தந்தை, ‘ஆம் (உண்டு)’ என்று பதிலளித்தார்கள். அதற்கு நபி(ஸல்) அவர்கள், ‘என்னை அக்கிரமத்துக்கு சாட்சியாக்காதீர்கள்’ என்று கூறினார்கள் எனக் கருதுகிறேன்.
இன்னோர் அறிவிப்பில், ‘நான் அக்கிரமத்துக்கு சாட்சியாக இருக்கமாட்டேன்’ என்று இறைத்தூதர்(ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள் என வந்துள்ளது.
Book : 52
بَابٌ: لاَ يَشْهَدُ عَلَى شَهَادَةِ جَوْرٍ إِذَا أُشْهِدَ
حَدَّثَنَا عَبْدَانُ، أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ، أَخْبَرَنَا أَبُو حَيَّانَ التَّيْمِيُّ، عَنِ الشَّعْبِيِّ، عَنِ النُّعْمَانِ بْنِ بَشِيرٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا، قَالَ
سَأَلَتْ أُمِّي أَبِي بَعْضَ المَوْهِبَةِ لِي مِنْ مَالِهِ، ثُمَّ بَدَا لَهُ فَوَهَبَهَا لِي، فَقَالَتْ: لاَ أَرْضَى حَتَّى تُشْهِدَ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَأَخَذَ بِيَدِي وَأَنَا غُلاَمٌ، فَأَتَى بِيَ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: إِنَّ أُمَّهُ بِنْتَ رَوَاحَةَ سَأَلَتْنِي بَعْضَ المَوْهِبَةِ لِهَذَا، قَالَ: «أَلَكَ وَلَدٌ سِوَاهُ؟»، قَالَ: نَعَمْ، قَالَ: فَأُرَاهُ، قَالَ: «لاَ تُشْهِدْنِي عَلَى جَوْرٍ» وَقَالَ أَبُو حَرِيزٍ عَنِ الشَّعْبِيِّ، «لاَ أَشْهَدُ عَلَى جَوْرٍ»
விமர்சனங்கள்